amaMM

gamE for คนวัยทำงาน

ถ้าจะให้หาเกมส์สำหรับคนทำงานแล้วก็มีมากมายเหลือแหล่ ที่จะเอามาให้เล่น
ทั้งแบบที่พักผ่อนหย่อนใจ และแบบที่มีประโยชน์ต่อการทำงานแบบเฉพาะทางไป

เกมที่น่าเอามาพักผ่อนหย่อนใจก็ขอแบบที่ เล่นแล้วไม่เครียดนัก มีระบบการเล่นที่ไม่ยุ่งยาก เข้าใจได้ง่าย อีกทั้งมันง่ายแต่ก็ต้องมีท้าทายกันบ้าง เพื่อความสนุกนาน ผ่อนคลาย
เกมที่มีประโยชน์ต่อการทำงานอีกอย่างหนึ่ง ก็จะเป็นแบบเฉพาะทางไปอย่างเช่น เกมสร้างสะพาน อันนี้พึ่งได้เล่นมาไม่นาน สนุกมาก ก็นำความรู้เรื่องฟิสิกข์ไปใช้เป็นอะไรที่บอกได้ว่า อืม คนคิดเกมนี้ น่ารักจริงๆ เอาเกมสนุกมาให้ +กับการเสริมความรู้เข้าไปอีกด้วย ถือว่าเป็นแบบฝึกหัดสำหรับคนทำงานหรือเรียนเรื่องนี้ๆได้เลยทีเดียว อ่าถ้าใครอยากเล่นคลิกๆ ไปโหลดมาเล่น่ะครับมันๆ
http://www.download.com/3120-20_4-0.html?tg=dl-2012&qt=Bridge%20Builder&tag=srch GamE

ใครใรดีบอกต่อด้วย เกมไหนมานมาว่ากัน ฮุ สู้ๆเขาครับผม
อ่าเกมนั้นคืออะไร แล้วอะไรคือเกม ใครบอกได้ช่วยบอกที
ว่ามนุษย์นั้นคิดมาเพื่ออะไร

สุดท้ายที่อยากรู้ ทำไมมนุษย์ถึงกล่าวว่าตัวเองประเสริฐ ทั้งที่นิสัยและสันดานนั้นก็แทบไม่ได้ต่างจากสัตว์เลย
ขอบคุนครับ

ต่อไปก็จะเข้าเทอม สอง แล้วน่ะครับ

หลังจากสอบมาก็เหลือเวลาไม่เท่าไหรแล้ว ก็จะสอบอีกครั้ง
คะแนนออกมาแล้ว เป็นไงกันบ้าง หวังว่าก็ขอให้สู้กันต่อไปน่ะครับ เพื่อนๆ เต็มที่น่ะฮ่ะ

ส่วนเรื่องของเทอม สอง ก็มาดูวิชากันด้วยน่ะครับ ที่นี่ฮ่ะ น่าจะถูกน่ะ
http://www.itrsu.net/m_subother.asp?id=136
เอาล่ะครับ ยังไม่มีอะไรมาลง สู้กันต่อไป เพื่อนๆ

เหตุผลที่แท้จริง จากการที่คนเราทำความดีนั้นคืออะไร

ความสุขหรือไร รอยยิ้มและน้ำตา ความยินดีปรีดาหรือสุดที่จะกล่าวถึง
ไม่สิน่ะ ไม่ยากเลยที่จะกล่าวถึง ความดีที่ใครหลายคนอาจจะไม่เข้าใจ หรือแม้แต่ตัวผมเองที่ตอนนี้ไม่เข้าใจนัก แต่มีอยู่สิ่งนึงที่รู้

หลังจากที่เราได้กระทำอะไรสักอย่างที่เราเรียกว่า(สังคมกล่าวขาน) ความดี
ผู้คนที่ถูกปฎิบัติ และผู้คนรอบข้างที่มองเห็น ก็จะมีความสุข รอยยิ้ม ความสุขใจ ความดีใจ
คุนเชื่อไหมล่ะว่าสิ่งเหล่านี้สามารถสร้างโลกที่สวยงามได้

รอยยิ้มของคุน น้ำใจ ความเสียสละ เอื้อเฟื้อเพื่อแผ่ แม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อย มันก็สามารถสร้างความสุขได้แล้ว
มีสิ่งหนึ่งที่อยากให้คุนได้ลองทำดู ลองยิ้มให้กับตัว้องในกระจก ปล่อยใจของคุนให้เป็นอิสระ
แล้วลองถามกับตัวเองว่าคุนรู้สึกอย่างไร และขอบอกกับคุนอีกที ปล่อยใจให้เป็นอิสระจากพันธนาการใดๆทั้งสิ้น และถามตัวคุน

หลังจากรับรู้สิ่งต่างๆแล้วคุนคิดว่าไง กับคำว่า รอยยิ้มสร้างสรรค์โลก คุนเชื่อไหม
ผมคนนึงและที่อยากบอกว่าผมเชื่อ ผมคิดและเชื่อมั่นกับสิ่งๆนี้มาก ถ้าถามว่าเพราะอะไรผมก็ไม่ทราบแน่ชัดนักหรอกครับ เพราะสิ่งนี้ใจผมมันบอกมาเอง
รอยยิ้ม ความรัก ความเมตตา ความจริงใจ การมีน้ำใจต่อกัน ความเข้าใจ ..และทุกอย่าง สิ่งเรานี้มันจะเป็น..เป็นตัวนำพา และสร้างสรรค์ในตัวมันเอง และสิ่งที่สำคัญที่สุด คือตัวของเรา หากไม่มีตัวเราสิ่งเรานี้ก็จะไม่เกิดขึ้น ตัวของเราเท่านั้นแหล่ะที่จะทำให้สิ่งต่างๆเกิดขึ้นได้
และไม่ใช่แต่สิ่งเหล่านี้เท่านั้น ตัวเราจะสามารถทำให้เกืดได้ทั้งสิ่งที่ดี และร้าย โปรดช่วยกันนึกไตร่ตรองสิ่งเหล่านี้ก่อนว่าจะทำอันใดลงไป เพราะเมื่อมำลงไปแล้งสิ่งต่างๆที่คุนทำจะมีผลกระทบต่อ-ตามมา





หลังจากนี้สัก 1-2เดือนผมจะลองเอาสิ่งดีและร้ายมาให้คุนดู ผมขอเวลาสักพัก ขอท่านจงโชคดี

อะไรสักอย่าง

เมื่อวานก่อน(310749)มีเรื่องอยู่มากมายทีเดียวทั้งที่ดี(หรือเป่า) (แต่) เรื่องร้าย (แน่นอน) ตั้งแต่เช้าเราก็ไป ม. ไปนั่งเล่นเกมแต่เช้าเชียวเสียตังไป 50 บาท ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่ออะไร แค่ความสนุสนานหรือนั่น แล้วได้ไรอีกเสียตัง เวลา อ่าเราต้องไปสอบน่ะ นั่นดิ เพื่อ แต่ก็มันดี
สอบ cgm วันนี้ตอนบ่ายครึ่งก่อนเขาสอบก็มีเรื่อง อ่าไม่ใช่เรื่องหรอกเล่นๆแกล้งยูเหมือนเดิมไม่มีไรมากกว่านั่น เข้าสอบแล้วก็อยากจะบอกว่าคิดไรไม่ออกเท่าไรเลย ที่เขียนไปก็นัวร์แหลกหลาญทีเดียว เราทำอะไรลงไปเนี่ย คำถามก็เป็นการใช้กระบวนการคิดที่เรียนมาลองใช้ในการพัฒนาเกม
แล้วเราก็ตอบได้ไม่ดีเลย เซ็งโคตร มานั่งคิดตอนนี้ก็สายไปเสียแล้วในการทำข้อสอบ
ตอนนี้นึกออกแล้วก็ว่าจะลองทำเกมส์เป็นกล้องแทนเราควบคุมกล้องทั้งหมด อาจจะเป็นในสนามฟุตบอล โรงจอดรถ บนถนน ในธนาคาร เราต้องคอยควบคุมจากกล้องที่เรามองเห็นได้ มันจะมีเรื่องราวต่างๆออกมาอีกที ซึ่งเรานั่นแหล่ะที่ต้องคอยสอดส่องดูแลผู้คนทั้งหลาย อืม ...เรื่องเหตุการณ์กับระบบเกมยังนึกไรไม่ออก ขอเวลาคิดก่อน

ประเด็นครั้งนี้อยู่ที่ว่าเราแกล้งยูจนร้องไห้นี่สิ ทำไงดี ง้อไม่ได้เพราะง้อแล้วไม่หายโกรธด้วย
เราทำไงดี ก็ไม่รู้คิดไรไม่ออกอีกแหล่ะ ขอโทษน่ะครับ ยู
คงไม่มีวันหลังแล้วสิน่ะ แง่ะ อืม................................ เงียบดีกว่าเรา

กับเรื่องของการกินหมูกระทะ เปิดประเด็นๆ คือที่มาของการกินหมูกระทะ การพูดคุยที่ดูๆอาจจะเหมือนการเปิดใจ แต่ก็ยังไม่ใช่นัก เพราะอะไรอาจเพราะยังไม่เปิดกันเท่าไร
ที่สำคัญมานมาคุยเรื่องเปลี่ยนกลุ่มอีก ทำหลายคนเซ็งและโมโหไปมาก ถ้าถามอีกว่าเพราะอะไร ก็มาจากคนที่ทำงานและคนที่ทำงานมาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน อาจจะคอยกินแรงเพื่อน หรือมีงานที่ไม่ถนัดแต่ก็ทำเต็มที่ กับการเข้าใจกันผิด หรือที่สำคัญเพราะอาจไม่ได้คุยกัน ด้วยเวลาที่ต้องเร่งรีบส่งงานให้ทัน
หลายๆอย่างมารวมกันจนเกิดปัญหา และการไม่พอใจต่อคน คนและคน บ้างคนอาจเพราะกูทำงานหนัก ไม มึงไม่ทำมาสั่งนู้นตินี่ ไม มึงไม่ทำเอง ก็อีกนั่นแหล่ะกูทำไม่ได้ ไม่ก็ไม่อยากทำ แต่ที่บอกไม่ใช่ติ กูคิดว่ามันไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้เอาไง ดีเป่า (กูยากทำแต่กูทำไม่ได้ กูก็เครียดที่ทำไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้บอกมึง และที่ก็มาไม่ได้ก็เพราะติดธุระ และมันไกลมากว่ะ แต่แล้วก็ก็ดันทุรังมา อย่างน้อยก็อาจจะพอช่วยอะไรได้บ้าง หรือไม่ได้ แต่ก็มา <เพื่ออะไรดีล่ะ>) นั่นอาจเป็นหนึ่งเหตุผลจากคนคนหนึ่งหรืออาจหลายคน

มีอีกอย่างก็ตรงที่ท่านผู้นำเขาก็ปรึกษากันเอง จัดทำระบบขึ้นมาโดยที่พวกเขา ไม่สิต้องเป็นพวกท่าน ต้องการ
ประมานนั้น แต่คนฟังก็พอเข้าใจถึงเหตุผลที่ทำออกมาเป็นแบบนี้ แต่อยากให้เข้าใจถึงเหตุผลและสิ่งที่เป็นรวมถึงสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย ไม่ใช่แค่กูอยากให้มันเป็นอย่างนี้ แค่อยากลองให้นึกถึงคนที่เขาเป็นคนที่ถูกพูดถึงบ้างเท่านั้นเอง

ที่บอกว่าเข้าใจถึงสิ่งที่ผู้นำคิดมา เพราะถ้าเป็นเราจะรู้สึกอย่างไรถ้าเราทำงานคนเดียวแต่เพื่อนไม่ทำ แล้วมันได้คะแนน (ถ้าใครหลายคนไม่ได้คิดเช่นนั้นว่า เพื่อนมันได้แต่ก็ทำคนเดียวเรื่องไรจะยอม ก็ขอชื่นชมในสิ่งที่คุนเป็น แต่ผมบอกตรงๆน่ะว่าผมก็ไม่เชื่อหรอกน่ะว่าใครไม่คิด) อีกเหตุและผลที่ผู้นำได้บอกกับเราและเราหลายคนเข้าใจจริงๆ คือ กูอยากให้พวกมึงได้ทำงาน หลายคนทำงานไม่เป็น หลายคนไม่ได้ทำงาน และกูอยากให้พวกมึงทำงานเป็น ถ้ามึงอยากเรียนเอาเกรด ไม่จำเป็นต้องมาอยู่นี่ก็ได้ (ถ้าผมจำไม่ผิดน่ะ) งืม เริ่มสับสนแหล่ะ.......................

ดีๆ ผมขอชื่นชมในสิ่งที่คุนทำและขอบอกอีกอย่างว่า ลองเป็นมึงจะรู้สึกยังไง และก็ขอให้ไอ้พวกเพื่อนๆทั้งหลายได้ลองคดในหลายๆแล่ มองหล่ยมุมๆ และทำในสิ่งที่เป็น เป็นในสิ่งที่ไม่เคยและก้าวไปสู่จุดที่ตั้งไว้
มองซ้ายและขวา อย่าดูแต่ข้างหน้าเหลียวมาดูข้างหลังบ้าง

แล้วก็มีเรื่องอีกมากมายที่ต้องเจอกันอีก
สู้ๆเขา ชีวิตมึงเป็นของมึง ชีวิตกูเป็นของกู ชีวิตใครก็ต้องดูกันเอาเอง พ่อ-แม่-พี่-น้อง-ครู-เพื่อน เป็นคนร่วมทาง ไม่ใช่เจ้าของชีวิตมึง ทำวันนี้ให้ดี ดังที่มึงหวัง มีความฝันก็จงไปให้ถึง มีความรักต้องรักให้เป็น จงแบ่งปันและใส่ใจ

ส่วนเรื่องนึงที่ขาดไม่ได้คือ ตัวผมเอง ที่มีหลายอย่างที่ทำผิดพลาดไปเสียมาก คำขอโทษคงไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าเพียงคำพูดคำหนึ่ง หรือลมปาก
และคงอาจจะไม่มสามารถย้อนเวลากลับมาแก้ไขได้
แต่ก็ขอพูดน่ะ ว่า ขอโทษ ขอโทษจริงๆครับ
วันนี้ผิดพลาด วันหน้าอาจมีอีก แต่ก็จะพยายามเต็มที่ ไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ คงมีหลายๆคนหมั่นไส้ผมอยู่มากมาย หรือเป่าอาจสำคุญตนผิดไป ก็เราเป็นเพียงคนคนหนึ่งเท่านั้นเอง เป็นเพียงสัตว์โลก สิ่งมีชีวิตบนโลก



จะว่าไปสิ่งมีชีวิตตนนี้ก็ไม่เคยได้สร้างอะไรให้กับใครเลย อาจจะดูเหมือนกับมีประโยชน์หรืออาจจะสร้างคุนค่าให้บ้าง แต่ที่ไหนแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าในชีวิตๆหนึ่งของเรานี้มันจะมีดีมั้งไหมน๋า ลองคิดดู-ทำดู ก็เหมือนจะออกมาดี แต่แล้วก็ไม่ได้มีไรดีขึ้น สุดท้ายก็เลวร้าย
เคนคิดอยู่อีกว่า กูมันเสนียดจัญไรหรือเป่าหว่า ลองคิดดูน่ะ ก็ในเมื่อมันไม่ได้ทำประโยชน์ไรให้กับใครมากมาบยหรืออาจไม่เลย กูไปเสียคงจะดีกว่า ดีกว่าที่อยู่แล้วต้องมาสร้างความเสียหาย ความรำคาญใจ หรือทำลายอะไรหลายๆอย่างว่าไหม ในเมื่อไม่มีไรก็ไปเสียดีกว่า
แล้วไงต่อหรอ อยากไปน่ะแต่กลัว กลัวหลายๆอย่างมากมาย หรือนิดเดียว
กลัวแฮ่ะ กลัวเจ็บใครมีอาวุธอันใดที่สามารถมอบความตายด้วยความเจ็บปวดน้อยที่สุดแน่ะนำกันมั่งน่ะ

อ่าน่ะ แล้วไงต่ออีก ...ก็ไปไม่ได้ มันเป็นข้ออ้างนะต่อไปนี้คือข้ออ้าง
-*แม่ไง แม่เราจะเป็นอย่างไรต่อไป แม่ทำอะไรมาตั้งมากมาย ทำให้เราขนาดไหน ยอมเรามากเพียงใด
หรือมึงเป็นเพียงเด็กอกตัญญูคนหนึ่ง งั้นหรือ
ไม่ครับ ผมไม่ใช่ผมจะทำเพื่อแม่น่ะ เพื่อแม่ แม่ต้องมีความสุขมากๆน่ะ ผมจะทำครับ
เวลาผ่านไปยังเหมือนเดิม
-*พี่น้อง ญาติ ครู-อาจารย์ เหมือนจะคำนึงถึง สุดท้ายแค่เพื่อทำให้ตัวเองดีขึ้น
-*สังคมที่ฉันคะนึงถึงและอยากจะให้มันเป็นสังคมที่ดีขึ้น เรามาแบ่งปัน สร้าง สรรค์ ร่วมกัน ทำให้มันดีขึ้นกัน
แล้วไงต่อสุดท้าย เราก็นึกถึงตัวเอง
-*นึกไรไม่ออกแหล่ะมันมากมาย แฮ่ะ ความชั่วเยอะดี อิ

ขอทุกท่านจงมีสุขมากมายน่ะครับผม แฮ่ะ แล้วเราจะกลับมาใหม่ยามที่นึกไรออก